A General Perspective on the Use of Conjunctions Across Arab Students as Turkish Language Learners

Salih Kürşad Dolunay, Seher Çiçek

Abstract


The present study aims to submit a general perspective to the conjunctions which Arab students whose language levels were B1 and B2 have structured in their written texts. To this end, this research was designed as a document analysis. In the study, the documents were obtained from free writings by 90 Arab students who were studying at Bolu Branch of TÖMER, Turkey. In order to analyse the conjunctions used by the study group in their written texts, frequency and percentage analyses were employed in quantitative findings obtained through this analysis. Additionally, Mann-Whitney U test was used to compare students’ use of conjunctions according to their language levels. The results of the study have indicated that the most commonly used conjunctions by Arab students whose language levels were B1 and B2 were additive, causal, adversative and time; on the contrary, the least commonly used conjunctions were coordinating, expository, exemplificatory and conditional. The general perspectives on the use of conjunctions across Arab students whose language levels were B2 were found to be higher in their written texts compared to those whose language levels were B1. Consequently, it was revealed that Arab students whose language levels were B2 used ‘adversative, conditional and exemplificatory conjunctions’ to a greater extent; contrary to this, it was found that they were not able to progress in the remaining five conjunctions. According to the findings of the study, teaching of the conjunctions used less commonly by Arab students should be focused more to enable them to comprehend what they read and to convey their ideas in written expression more proficiently.

Keywords


Teaching Turkish as Foreign Language, Grammar, Written Expression, Conjunction, Conjunction Types

Full Text:

PDF

References


Adalı, O. (1969). Türkçede bağlaçlar. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 19(209), 697-705.

Aktaş, T. (1994). Metin oluşumunda bağlaçların yeri. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 505, 53-64.

Aramak, K. (2016). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde bağdaşıklık araçlarını kullanım düzeyi üzerine bir araştırma [Unpublished master thesis]. Gazi Üniversitesi.

Bilgin, N. (2014). Sosyal bilimlerde içerik analizi teknikler ve örnek çalışmalar. (3. Baskı). Siyasal Kitabevi.

Can, R. (2012). Ortaöğretim öğrencilerinin bağdaşıklık araçlarını işlevlerine göre yazılı anlatımlarında kullanma becerileri. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 157-182.

Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerinin öyküleyici anlatımlarında bağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri [Unpublished doctoral thesis]. Gazi Üniversitesi.

Coşkun, E. (2011). Türk ve göçmen öğrencilerin yazılı anlatımlarında metin bağdaşıklığı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2), 881-899.

Coşkun, R., Altunışık, R., Bayraktaroğlu, S. & Yıldırım, E. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı (8. Baskı). Sakarya Kitabevi.

Crosson, A. C., & Lesaux, N. K. (2013). Does knowledge of connectives play a unique role in the reading comprehension of English learners and English-only students? Journal of Research in Reading, 36(3), 241-260. https://doi.org/10.1111/j.1467-9817.2011.01501.x

Çetinkaya, G., Ülper, H., & Bayat, N. (2016). Bağlayıcı kullanımına ilişkin yanlışların çözümlenmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 9(2), 198-213. Doi: http://dx.doi.org/10.5578/keg.10326

Çifçi, M. (2007). Tanzimat Dönemi ve günümüz romanlarında cümle bağlayıcı bağlaçların işlevleri ve kullanım sıklıkları. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 93(662), 147-161.

Çoban, A. ve Karadüz, A. (2015). 7. sınıf öğrencilerinin öyküleyici metinlerinin bağdaşıklık ve tutarlılık ölçütlerine göre değerlendirilmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(19), 67-96. https://doi.org/10.14520/adyusbd.51018

Çocuk, H. E. & Kanatlı, F. (2012). Yazılı anlatım ürünlerinde Türkçe eğitimi lisans öğrencilerinin metinsellik ölçütlerini kullanabilme durumları: Mersin Üniversitesi örneği. Uluslararası Türkçenin Eğitimi Öğretimi Kurultayı, (s. 67-76).

Dikilitaş, K. (2012). Öğrenciye bağlı bazı değişkenlerin ve bağlayıcı sözcüklerin kullanımının ikinci dili İngilizce olan Türk öğrencilerin yazma becerisi üzerine etkisi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 8(1), 3-19.

Dolunay, S. K. & Dölek, O. (2018). Ortaokul öğrencilerinin cümle bağlayıcıları kullanımlarına ilişkin görünümler. II. İKSAD Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi, Gaziantep, (s. 575-583).

Duggleby, S. J., Tang, W. & Kuo-Newhouse, A. (2015). Does the use of connective words in written assessments predict high school students’ reading and writing achievement? Reading Psychology, 36(8), 1-22. DOI:10.1080/02702711.2015.1066910

Ercan, A. N. & Us, R. G. (2019). Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin bağlaçları bilme ve kullanma durumları üzerine bir inceleme. X. Uluslararası Dünya Dili Türkçe Sempozyumu Bildiri Kitabı, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Yayınları No: 312, (s. 608-620).

Ergin, M. (2006). Türk dilbilgisi. Bayrak Yayınevi.

Fraenkel, J.R. & Wallen, N.E. (2006). How to desing and evaluate research in education. McGaw-Hill International Edition.

Gençer, Y. (2013). Türkçe metinlerdeki bağlantı öğeleri ile okuyucuların okuduğunu anlama durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi [Unpublished master thesis]. Niğde Üniversitesi.

Halliday M. A. K., & Hasan, R. (1976). Cohesion in English. Longman Group Limited.

Hamaratlı, E., Aydoğdu, İ., İltar, L., Mantı, M. İ., Samuel, M., Zakaria, S., & Akto, T.(2016). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde yöntem ve uygulamalar. In İ. Gültekin, & F. Gündüz (Eds.), Mısır’da Türkçe öğretimi, karşılaşılan güçlükler ve çözüm önerileri (Kahire örneği) (pp. 320-450). Kültür Sanat Basımevi.

İşsever, S. (1995). Türkçe metinlerdeki bağlantı ögelerinin metinbilim ve kullanımbilim açısından işlevleri [Unpublished master thesis]. Ankara Üniversitesi.

Karadeniz, A. (2015). Metin dil bilimi temelli metin çözümlemesinin bağdaşıklık araçlarını kullanma ve tutarlı metin oluşturma becerilerine etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 1-17.

Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayıncılık.

Karatay, H. (2010). Bağdaşıklık araçlarını kullanma düzeyi ile tutarlı metin yazma arasındaki ilişki. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13, 373–385.

Karatay, H. & Kaya, S. (2019). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde bağlaçlar için çerçeve program. IJLET, 7(4), 1-23. DOI: 10.29228/ijlet.37407

Keklik, S. & Yılmaz, Ö. (2013). 11. sınıf öğrencilerine ait öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık açısından incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 139-157.

Khatib, M. & Safari, M. (2011). Comprehension of discourse markers and reading comprehension. English Language Teaching, 4(3), 243. DOI: 10.5539/elt.v4n3p243

Korkmaz, Z. (2005). Bağlaçlar ve Türkiye Türkçesindeki oluşumları. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 89(638), 118-125.

Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi grameri (şekil bilgisi) (3. baskı). TDK Yayınları.

Mantı, M. İ. (2017). Türkçe öğrenen Mısırlı öğrencilerin yazılı anlatım çalışmalarında bağdaşıklık (Kahire örneği) [Unpublished master thesis]. Abant İzzet Baysal Üniversitesi.

Miles, M. B. &Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. (2nd ed.). Thousand Oaks, Sage.

Özkan, B. (2004). Metindilbilimi, metindilbilimsel bağdaşıklık ve Haldun Taner’in “Onikiye Bir Var” adlı öyküsünde metindilbilimsel bağdaşıklık görünümleri. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(1), 167-182.

Seçkin, P., Arslan, N., & Ergenç, S. (2014). Bağdaşıklık ve tutarlılık bakımından lise ve üniversite öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 3(1), 340-353.

Topbaş, S., & Özcan, H. (1995). Anlatılarda bağlaç kullanımı: normal çocuklar ve özel eğitim gereksinimli öğrenciler arasında bir karşılaştırma. IX. Dilbilim Kurultayı, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, (s. 82-96).

Torun, Y. (2007). Türkiye Türkçesinde tekrarlı bağlaçların oluşturduğu bağlama gruplarının söz dizimindeki kullanımları üzerine. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 503-510.

Vardar, B. (2002). Dilbilim Terimleri Sözlüğü. Multilingual Yayınları.

Yavuz, S. (2011). Türkiye Türkçesi ağızlarında bağlaçlar. Diyalektolog, 3, 59-107.

Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. baskı). Seçkin Yayıncılık.




DOI: https://doi.org/10.7575/aiac.ijels.v.9n.4p.199

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Bookmark and Share


Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

2013-2024 (CC-BY) Australian International Academic Centre PTY.LTD.

International Journal of Education and Literacy Studies  

You may require to add the 'aiac.org.au' domain to your e-mail 'safe list’ If you do not receive e-mail in your 'inbox'. Otherwise, you may check your 'Spam mail' or 'junk mail' folders.